Powered By Blogger

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!
Ποίηση/Στίχος/Άρθρα/Βίντεο

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

΄Ηρθαν τα Χριστούγεννα!....














Τρίγωνα κάλαντα ... ήρθαν τα Χριστούγεννα! Πότε πέρασε η χρονιά; Κυλάει γρήγορα ο καιρός, παρά τις τόσες δυσκολίες! Απορροφημένοι από τα προβλήματα και την διαρκή αγωνία για το τι θα μας κόψουν πιο κάτω, (που φροντίζουν να μας την καλλιεργούν δεόντως με τις καθημερινές αναφορές στα ίδια και τα ίδια), δεν προλαβαίνουμε να καταλάβουμε ούτε γιορτές πότε έρχονται και πότε φεύγουν, το ίδιο και τις χρονιές!

Παλιά θυμάμαι, μπορεί να μην στολίζαμε απ' τις αρχές Νοέμβρη το δέντρο όπως τώρα, αλλά η προετοιμασία στη σκέψη και τις ψυχές για τις άγιες αυτές μέρες υπήρχε και μάλιστα πιο ουσιαστική! Ένα δεντράκι έφτανε για να δώσει χαρά στα παιδιά! Περίμεναν με χαρά τη μέρα που όλοι μαζί θα το στόλιζαν (συνήθως στο σαλόνι), τραγουδώντας Χριστουγεννιάτικα τραγούδια! Περίμεναμε πώς και τι την ημέρα των Χριστουγέννων να βάλουμε τα καλά μας και να πάμε στην εκκλησιά! Μετά στο σπίτι με χαρά για το γιορτινό τραπέζι, γονείς, παιδιά, εγγόνια, θείοι, κουμπάροι και φίλοι γύρω από αυτό! Το στρώναμε μεσημέρι και κρατούσε ως αργά το βράδυ με κουβέντα, γλέντι, τραγούδια, χορό.

Τα εδέσματα έμοιαζαν φανταστικά μετά τη νηστεία! Κι ο Άγιος Βασίλης πάντα είχε κάτι να φέρει στα παιδιά! Συνήθως το ρόλο του Αη Βασίλη υποδυόταν κάποιος από την οικογένεια με την κατάλληλη αμφίεση που εμφανιζόταν από την μπαλκονόπορτα ή το παράθυρο, ενίοτε κανονικά από την πόρτα! Τις νιώθαμε τις γιορτές τότε, μιλούσαν μέσα μας, περιμέναμε με λαχτάρα τις επόμενες!

Είχαμε κάτι να περιμένουμε πάντα είτε με λίγα, είτε με πολλά!
Σιγά – σιγά περνώντας τα χρόνια άρχισε να σκορπίζει η οικογένεια, κάτι η μόδα με τα ταξίδια στο Εξωτερικό, κάτι τα ρεβεγιόν και τα ξενύχτια, άλλαξαν τελείως την πραγματική έννοια των εορτών. Οι γιορτές έγιναν μια φιέστα πολύχρωμη , να πάρουμε το έλατο ως το ταβάνι, να κλείσουμε ταξίδι στην Ευρώπη, να κανονίσουμε ρεβεγιόν να πάμε ως τα χαράματα , ή γλέντι στο σπίτι με 10 ειδών φαγητά και γλυκά και φυσικά αποχή από την εκκλησία μετά το ξενύχτι! Και η νηστεία ξεχάστηκε και το πνεύμα των Χριστουγέννων. Ψώνια, δώρα, ξενύχτι, φιγούρα και επίδειξη! Παρά ταύτα η μοναξιά και η κατάθλιψη άπλωναν πλοκάμια!

Δε λέω, καλά τα ταξίδια, η γαλοπούλα η γεμιστή και γενικώς το γιορτινό τραπέζι, τα γλυκά, το ακριβό ντύσιμο, το γλέντι....όμως εστιάσαμε μόνο σ' αυτά, χάσαμε το μέτρο, όπως το χάσαμε και σε πολλά άλλα, ακόμα και στην καθημερινότητα μας! Χάσαμε λοιπόν την επαφή με το μήνυμα των ημερών! Η νηστεία βοηθούσε το καθάρισμα του σώματος, ενώ παράλληλα η περισυλλογή και ο αυτοέλεγχος καθάριζαν την σκέψη, αφήνοντας πεδίο ελεύθερο στην ψυχή να χαρεί φθάνοντας οι μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ,καθάρια και απαλλαγμένη από βάρη, μοιράζοντας συγνώμες! Νοιαζόμασταν πιότερο ο ένας για τον άλλον, οι γιαγιάδες κι οι παππούδες στην πρώτη γραμμή δίπλα μας στις γιορτές και τα γλέντια! Αδέρφια, ξαδέρφια σαν μια οικογένεια!

Στη συνέχεια η '' εξέλιξη'' μας οδήγησε ακόμα και στο ξένοι στο ίδιο σπίτι, πόσο μάλλον ξαδέρφια, συγγενείς... όλο και πιο απόμακρα!

Εν μέσω αυτού του ξέφρενου στροβιλίσματος του τρόπου ζωής μας, ενέσκηψεν η κρίση που έπεσε στα κεφάλια και τις πλάτες μας και μας γονάτισε βιαίως! Και πώς να γυρίσεις από εκεί που ξεκίνησες ή και χειρότερα ίσως και πώς και τι να εξηγήσεις στις νεώτερες γενιές που δεν εκπαιδεύθηκαν στα δύσκολα; Μεγάλωσαν σε μια εικονική πραγματικότητα ευμάρειας, καλοπέρασης, υπερκαταναλωτισμού, δεν γνώρισαν Κυριακάτικο τραπέζι τι θα πει, δεν έζησαν έθιμα, παραδόσεις αυτού του τόπου, δεν τους δένουν και πολλά μ' αυτό τον τόπο, τον τόπο τους! Ατόνισαν οι δεσμοί με πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, δεν ''εκπαιδεύθηκαν'' στο να αγωνίζονται!... Πρώτη σκέψη λοιπόν η φυγή έξω από τη Χώρα, να βρουν αυτά που έχασαν εδώ και που έχουν να κάνουν με μια καλή και άνετη ζωή. Οι ατονίσαντες δεσμοί δεν είναι ικανοί να τους γεννήσουν έστω και την επιθυμία να επιστρέψουν κάποια στιγμή. Βλέπουν τη φυγή σαν μόνη και μόνιμη λύση.

Είθε όλες οι καλές θέσεις στον Πλανήτη να περιμένουν τους Έλληνες να πάνε, όμως πολύ φοβάμαι, αν και το απεύχομαι, πως κάποια στιγμή θα καταλήξει να μην διαφέρουν από τους λοιπούς μετανάστες στις χώρες που θα πηγαίνουν και θα περιμένουν στη σειρά για μια δουλειά.

Εύχομαι το αστέρι των Χριστουγέννων να φέρει ξανά τη ζεστασιά στις ψυχές και τη γαλήνη στη σκέψη και πάνω απ' όλα να φέρει πίσω τη χαμένη ανθρωπιά μας και την αγάπη! Χρόνια πολλά, υγεία, αγάπη και χαρά σε κάθε σπιτικό και του χρόνου καλύτερα τα πράγματα να έρθουν για όλον τον κόσμο!

Νίκη Παπουλάκου.


Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα.... 28/12/17

Δεν υπάρχουν σχόλια: