Powered By Blogger

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!
Ποίηση/Στίχος/Άρθρα/Βίντεο

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ....(ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΆΙΟ!)


Γράφει, λοιπόν, η αξιόλογος αρθρογράφος Νίκη - Άννα Παπουλάκου:


"Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο. Και πρέπει να μάθουμε να συνειδητοποιήσουμε, να αλλάξουμε, να διορθώσουμε, να συζητήσουμε, να αναθεωρήσουμε, να αποδεχθούμε, να αποχαιρετήσουμε, να προχωρήσουμε!!
Θα πει κανείς "μα τα χαστούκια, η απώλεια εμψύχων και αψύχων, τα εμπόδια, η αποτυχία, η φτώχεια κ.ά. Τι μας λες τώρα; Τι λόγο έχουν να μας συμβαίνουν;".
Ας τα πάρουμε ένα - ένα με τη σειρά:
Τα χαστούκια είναι το έναυσμα για να ψαχτούμε, να επαναπροσδιοριστούμε, να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να βρούμε τα πραγματικά θέλω μας, να γνωρίσουμε, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τελικά να χαράξουμε με θετική σκέψη το παρακάτω, αφού πρώτα έχουμε καταλάβει τι έφταιξε!
Η απώλεια εμψύχων και αψύχων... Για όλα και όλους υπάρχει τέλος, αφού υπήρξε αρχή! Νόμος της φύσης, του σύμπαντος, των πάντων. Το μάθημα, σ' αυτή την περίπτωση, είναι να το δούμε, να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή μας είναι ένα πέρασμα και σ' αυτό το πέρασμα το πώς θα το ζήσουμε έχει να κάνει με μας.
Έχει να κάνει με τις επιλογές μας! Οι άνθρωποι οι δικοί μας που φεύγουν από τη ζωή, πέρα από τον πόνο και το κενό που μας αφήνει ο χαμός τους, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πόσα ίσως δε ζήσαμε, ή πόσα λάθη κάναμε στα χρόνια που ήταν εν ζωή... καλές στιγμές που πιθανόν να στερηθήκαμε. Πόσο καλύτερα μπορούμε να ζήσουμε με τους εναπομείναντες δικούς μας, σε νέες βάσεις, νέα αντίληψη και με γνώμονα την αγάπη και μόνο!
Είναι το πιο δυνατό μάθημα το να αναγνωρίσεις τι πιθανόν έχασες και συγχρόνως σου δίνεται η ευκαιρία να το κερδίσεις, να το ζήσεις!
Τα υλικά αγαθά πάλι κι αυτά έρχονται και παρέρχονται, όπως όλα τα νιάτα, οι χαρές, η επιτυχία, η οικογένεια, η σταδιοδρομία, τα πάντα! Κάνουν τον κύκλο τους, εναλλάσσονται και ενίοτε σβήνουν, χάνονται ή μένουν ως απλή ανάμνηση!
Σημασία έχει λοιπόν το αν τα ζούμε όλα αυτά τη στιγμή που τα έχουμε, τη στιγμή που είμαστε μέσα σ' αυτά. Αν ναι, τότε θα νιώθουμε πάντα χορτάτοι και στα λίγα και στα πολλά, γιατί κάθε στάδιο της ζωής μας έχει την ιδιαιτερότητά του... γιατί να μην παίρνουμε όλες τις γεύσεις όπως ακριβώς μας έρχονται; Γιατί δυσκολευόμαστε να λειτουργούμε μέσα σ' όλα αυτά που στην ουσία τα θέλουμε, μα συνήθως τα ζητάμε ή τα περιμένουμε στην επόμενη στιγμή... με αποτέλεσμα τότε που μας έρχονται ή τα έχουμε να μην τα γευόμαστε.
Τα εμπόδια, η αποτυχία, οι δυσκολίες στη ζωή, μας κάνουν πιο δυνατούς, μας αναγκάζουν να αναθεωρούμε πρόσωπα και πράγματα και να επαναπροσδιορίζουμε τα θέλω μας και τον τρόπο πραγμάτωσής τους! Είναι το αλατοπίπερο, αν θέλετε, που κάνει τη διαφορά στα υπόλοιπα!
Όσο για τη "φτώχεια" παλεύεται! Μας μαθαίνει τον αγώνα για κάτι καλύτερο (το οποίο και πάλι εμείς το επιλέγουμε ποιο κι ως πού θα είναι), μας εκπαιδεύει στο να αντέχουμε να είμαστε ολιγαρκείς, αγαπημένοι κι ευτυχισμένοι, αρκεί να έχουμε ποιότητα στη ζωή μας, και η ποιότητα δεν είναι προνόμιο των πλουσίων μόνο!
Η ποιότητα ξεκινάει από μέσα μας, από την ψυχή και το μυαλό, τη σκέψη μας! Αν εκεί βάλουμε τον πλούτο μας, δεν θα χωρέσει ποτέ η "φτώχεια" στη ζωή μας, σαν δυνάστης, σαν δηλητήριο.
Θα είναι μια λέξη που θα προσδιορίζει, πρακτικά θέματα, που όμως αντιμετωπίζονται, αρκεί να έχουμε βρει την ισορροπία του νου και της ψυχής μας.
Μη μου πει κανείς πως δεν έχει γνωρίσει φτωχούς κι ευτυχισμένους, όπως πάλι πλούσιους και δυστυχισμένους; Γιατί και η ευτυχία είναι κάτι που αν δεν το βρούμε πρώτα μέσα μας, μάταια το αναζητούμε στα πέριξ!
Τελικά είναι αυτό που έλεγα και θα λέω πάντα!
Δυο τρεις φορές το χρόνο ο καθένας μας αν κάνει μια επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο, ένα γηροκομείο, ορφανοτροφείο, ή σε κάποια φτωχογειτονιά, έχει πολλά να μάθει, τόσα που θα τον κάνουν αν εξελίσσεται πραγματικά ως άνθρωπος και να αντιμετωπίζει τα πάντα στη ζωή του διαφορετικά.
Άλλωστε, ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και διαφορετικός, λίγοι όμως είναι εκείνοι που το ανακαλύπτουν και το αποδέχονται! Ίσως, γιατί η μοναδικότητα, η ιδιαιτερότητα, η διαφορετικότητα, θέλει κόπο, θέλει δουλειά, θέλει αντοχές, θέλει δύναμη και όλα αυτά φοβίζουν...
Το πρόβλημα είναι στην "αποδοχή" και όλα τα κακώς κείμενα στις ζωές μας, εκεί κολλάνε, στην άρνησή μας για "αποδοχή". Την αποδοχή τη ζητάμε συνήθως από τους άλλους, ποτέ από εμάς τους ίδιους! Ορισμένες φορές πονάει δε λέω, μα μετά έρχεται η λύτρωση και το αίσθημα της ελευθερίας, της διάθεσης για νέα ζωή, νέα ξεκινήματα!
Ποτέ δεν είναι αργά για ένα εκ βάθους "λίφτινγκ" ψυχής και σκέψης!!

==============================================================================

πηγή Πουρνάρι Δομοκού (αναδημοσίευση από εφημ. ''Η ΝΙΚΗ'' Μαρτ./2008)

ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ ΦΟΥΚΑΡΑ...


Ποιος το περίμενε Ελληνάρα φουκαρά
Εσύ που έτρεχες να πιάσεις τον παρά…
Κι όλο σου ρίχνανε και κάποιο κοκαλάκι ,
Για να σ’ αποκοιμίζουνε και να’ σαι στρατιωτάκι….

Εσύ που αγρόν αγόραζες βαθιά στην πολυθρόνα
Κι αυτοί σου παίρναν τη μπουκιά χρόνια από το στόμα….
Ποιος να σου το’ λεγε λοιπόν πως θα στα παίρνανε όλα
Και θα’ μενες εμβρόντητος με άδεια κατσαρόλα.

Ελληνάρα , αδερφέ μου φουκαρά,
Πρώτα σε μάθανε να ζεις με δανεικά,
Έρχονται τώρα να σ’ αδειάσουν και την τσέπη
Και σε παραμυθιάζουνε πως τάχα έτσι πρέπει!!
============================================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.

ΔΡΟΜΟ ΔΙΑΛΕΞΕ ΚΑΙ ΖΗΣΕ!


΄Εχει γυρίσματα ο καιρός,
φέρνει τα πάνω κάτω,
χρώματα αλλάζει ο ουρανός
και στη ζωή του καθενός,
υπάρχει ένα κοντράτο!…

΄Αλλοι στην πίστα της ζωής
και άλλοι στην πλατεία,
σε λιγοστούς οι προβολείς
κι όλα τα φώτα της σκηνής,
κι άλλοι στα θεωρεία!

΄Ένα λαχείο είναι η ζωή,
που παίρνεις σα γεννιέσαι…
μα έχει κλήρωση ανοιχτή
κι όταν σου έρθει η καλή,
είσαι αλλού, ξεχνιέσαι!...

Γι’ άλλους ο δρόμος στενωπός
και γι’ άλλους λεωφόρος,
για όλους ίδιος ο καημός,
και της καρδιάς ο σπαραγμός,
…ίδιος στον πόνο ο φόρος!

Δρόμο διάλεξε και ζήσε,
Με όσα έχεις κι όπως είσαι!
=============================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
(Μελοποιήθηκε Συνθέτης Γιώργος Στάντζος)

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ!...


Το κορμί φυλακή
Η καρδιά σε κλουβί
Κι αναπάντητα τόσα γιατί!...
Βγαίνει ο νους στη σκοπιά,
Τα όνειρά μου πουλιά,
Που πετάξανε, φύγαν μακριά!

Διψασμένη η ψυχή,
Και το σώμα βαρύ,
Άντε πάλι ξανά απ’ την αρχή!
Η αγάπη πονά
Και εσύ πουθενά,
Της ζωής μου έχω γίνει σκιά!



Ρεφραίν

Οι μεγάλες στιγμές
Μένουν πάντα στο χθες
Οι αγάπες σελίδες κενές….
Η ζωή μας μικρή,
Προσπερνάει κι αυτή
Σε ξεχνάει αν δεν είσαι ΕΚΕΙ!
=============================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
(Γράφτηκε πάνω σε μουσική του Συνθέτη Γιώργου Στάντζου, κυκλοφορεί σύντομα)

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ!


Περνούν τα χρόνια γρήγορα
περνάει κι η ζωή μας
τα πάντα είναι εφήμερα
και κάθε νέο σήμερα,
μικραίνει τη ζωή μας.

Δικές μας οι επιλογές,
δικά μας και τα λάθη,
αδέρφια οι λύπες κι οι χαρές,
ανατροπές, μετατροπές
γεμίζει το καλάθι!

Ζήσε λοιπόν το σήμερα,
μην κυνηγάς τη χίμαιρα …
και μην αφήνεις να περνούν
άσκοπα μέρες , χρόνια…
είτε με λίγα, είτε πολλά,
κανείς δε ζει αιώνια.

=========================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΟΝΤΡΑ!


Στου μυαλού την αρένα
Θυμωμένες οι σκέψεις
Βομβαρδίζουν τη σιωπή
Και τη σπάνε!
Νυσταγμένη η Ελπίδα…
Ένας ήλιος που σβήνει
Ένα φεγγάρι που χάνεται,
Μια συννεφιά μόνιμη!
Παντού Δύση!...
Και μετά σκοτάδι βαθύ!
Ανατολή αμφίβολη,
Άχρωμο ξημέρωμα,
Μια νύχτα δίχως όνειρα,
Αβέβαιο ξύπνημα!
Κι εσύ λαθρεπιβάτης στο σήμερα
Προσπαθείς να ξεφύγεις.
Ο ορίζοντας κλείνει,
Τα φτερά τσακίζουν
Κι ο άνεμος κόντρα!
Βουητό από σκέψεις
Σαν τρομαγμένο μελίσσι…
Η ψυχή κουρασμένη,
Το σώμα βαρύ…
Σέρνεις το βήμα
Καρτερώντας ένα ξημέρωμα
Μα μόνο του δε θα’ ρθει!
===========================
Νίκη - ΄Αννα Π.

ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ...


Ψυχανεμίσματα….

Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι αλλιώτικα από τα άλλα…΄Άλλες χρονιές εορταστική ατμόσφαιρα ξεκινούσε απ’ το Νοέμβρη, φώτα παντού, στολίδια….είναι ήδη Δεκέμβρης και διασχίζοντας δρόμους είναι ζήτημα αν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο συναντάς ένα μπαλκόνι στολισμένο ή ένα μαγαζί…άλλωστε τα περισσότερα έχουν κλείσει.
Κατάφεραν να μαυρίσουν οι ψυχές και να μην έχουν διάθεση ούτε ένα δέντρο να στολίσουν κι εδώ που τα λέμε, όταν δεν έχεις να φας και να πληρώσεις τους λογαριασμούς πού να βρεις τη διάθεση για στολίδια!
΄Όμως ας το πάρουμε λίγο αλλιώς…και με απλά πράγματα φτιάχνεις μια όμορφη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στο σπίτι, ας αφήσουμε τη φαντασία μας να λειτουργήσει και να χαρούμε αυτές τις μέρες που έρχονται με αυτά που έχουμε. Η χαρά βρίσκεται στα απλά πράγματα…αν αφήσουμε να μας κυριεύσει η μαυρίλα και η απογοήτευση τη διώχνουμε ακόμα πιο μακριά μας.
Καιρός να θυμηθούμε πως περνούσαμε τα παιδικά μας χρόνια…με λιγότερα και με γέλια και τραγούδια τα σπίτια κι ας είχε το τραπέζι ψωμί κι ελιά! Ας ξαναθυμηθούμε ανθρώπους, φίλους, γνωστούς, συγγενείς που ξεχάσαμε κάπου στο τρέξιμο της ‘’καλής ζωής’’… η καλή παρέα, η συντροφιά είναι το καλύτερο αντίδοτο! Ευκαιρία να ξεκουράσουμε λίγο την ψυχή και το μυαλό μας που γυρνά σα σβούρα με όλα αυτά που συμβαίνουν!
Κι απ΄ ότι φαίνεται…θα πάει μακριά η βαλίτσα…τι θα γίνει λοιπόν; Θα τρελαθούμε ή θα πεθάνουμε; Πρέπει να βρούμε άμυνες, αντιστάσεις … ας μην ξεχνάμε να γελάμε πότε – πότε, η ψυχική υγεία οδηγεί και σε υγιείς σκέψεις και λύσεις. Η διαρκής στενοχώρια μειώνει τις αντοχές και δε βγάζει κάπου!
Κι αν δεν πάρουμε το ΄Ελατο φέτος, δεν πειράζει, ένα μικρό δεντράκι φτάνει για να δώσει γιορταστική ατμόσφαιρα στο σπίτι…και θα το έχουμε και στο πατάρι για του χρόνου! Χαρείτε τους ανθρώπους σας, αυτούς που αγαπάτε και σας αγαπούν! Οι στιγμές , οι μέρες περνάνε, οι άνθρωποι κάποια στιγμή φεύγουν κι είναι φορές που δεν τους έχουμε ζήσει όσο θα έπρεπε… η επαφή , η επικοινωνία δίνει δύναμη. Η απομόνωση και η μοναξιά ειδικά αυτές τις μέρες, είναι κακός σύμβουλος.
Δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα… συγχωρείστε μου το παραλήρημα….εύχομαι κάθε σπίτι να γεμίσει με χαρά αυτές τις μέρες και οι άνθρωποι να έρθουν πιο κοντά!
=====================================================================================
Νίκη-΄Αννα Παπουλάκου.(Εφημ. ''ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' ΔΕΚ./2010)

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ!


Αλλού με στέλνει το μυαλό
κι αλλού η καρδιά με πάει,
ρίχνω μια πέτρα στο γιαλό…
μαζί κι ότι πονάει!
Είναι ένα πέρασμα η ζωή
κι εμείς λαθρεπιβάτες,
πάνω σε πλοίο της γραμμής
με κουρασμένες πλάτες.

Η σκέψη ελεύθερο πουλί
μα, η καρδιά πιλότος,
και το εγώ του καθενός
για να γεμίζει ο τόπος!
Ασ’ το ‘’εγώ’’ σου κατά γης,
αυτό εδώ θα μείνει…
ψάξε το ‘’είναι’’ σου να βρεις
σ’ αυτό ο κύκλος κλείνει!

Tα καλοκαίρια τα ζεστά,
διαδέχονται χειμώνες…
οι μέρες μας μικραίνουνε,
τα όνειρα πεθαίνουνε…
κι είναι οι καρδιές μας μόνες!
===============================

ΝΙΚΗ ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ....


Είναι κάτι στιγμές που το δίκιο σε πνίγει,
κι η καρδιά σε μινόρε φορτσάρει...
είναι κάποιες φορές που ο θυμός σε τυλίγει
και ο νους σπαρταράει σαν το ψάρι!

Είναι κάποιες στιγμές που στερεύει το δάκρυ,
και κανείς δεν μπορεί να σε νοιώσει!
Σε κυκλώνουν σιωπές και κουρνιάζεις στην άκρη,
Λυτρωμού αποζητώντας μια δόση!

Είναι κάποιες φορές που σου κλέβουν τη θέα
κι εσύ μένεις βουβός με τον πόνο παρέα,
είναι ώρες σκληρές, δεν μπορείς πια να κλάψεις...
μένει μόνο να δεις ποιον ή ποιους θα διαγράψεις!

============================================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ.